Sa pag-agi nin mga taon, Krishna

Sa ngunyan Krishna,

Mantang kaya pang kupuon nin sakuyang daghan

An saimong sadit na lawas,

Saimo an sakuyang kusog, daplos, dugo,

Aalingon taka na garo pagkamoot ko sa sakuyang sadiri,

Kugos-kugos ka nin sakuyang panahon,

Pag-abot mo nin edad 5 sagkod 15,

Papadumanon ta sa alopoop an satuyang mga buradol,

Kahurohunlakan ta an paros, mga bayong,

mga ayam, an mga awot, dawa mga tanga,

Tataramon ko saimo kun nata gabos na tao 

Gigibuhon gabos tanganing maglayog,

Kun nata gabos magibong hagyan 

Tanganing maabot an aldaw.

 

Pwede kang magduman sa manlaen-laen na planeta, Krishna

May pangakong ugma an kusog, dunong, an estado sa buhay,

Pwede ka man maghali saimong lawas,

Na wawalaton mo man sana pag ika nagadan,

Sana maaraman mo na dai mo makakaptan an liwanag

Kun dai mo ito mapahinuhod,

Na magigibo mo kun an saimong labi nakadukot sa daga.

 

Pero Krishna, pwedeng mag-makopa an saimong kamot

Pag may ginibo kang sala,

Ladang patos nin sadiring liwoy

An sakuyang puso pag piggibo ko ito,

Pero kaipuhan padaba dawa makulog sakuya.

 

Sa pag-abot mo nin 16 na taon,

Marabas kita, ako kaiba ka sakuyang soltero, barkada,

Mapitas kitang mga burak puropirmi para itao ki Gugurang,

Maduman kita sa pinaghalian nin saimong pangaran,

Ipamimidbid ko Siya saimo,

Saiya, mas masisimbag an saimong mga hapot.

 

Kun hanapon mo an saimong pangaran

Bago ka mag-abot sa edad na 16,

Krishna, dai na akong maipapangadyi sakuyang pagtangad.

Kun pupuwede ngani,

maring arog ka ni Prhalad Maharaj,

Krishna, dawa ano ka,

dawa ika si Hiranyaksshipu,

Padaba taka...

Jaya Lord Nrshimhadev!